26 Grudzień imieniny: Łucja, Otylia, Eugeniusz
*** POLECAMY ***




Dekalog Myślącego Kierowcy


Autor : Ryszard Jakubowski

CZYTAJ WIĘCEJ


STRONA GŁÓWNA
O MNIE
PUBLIKACJE
KONSPEKTY
ARTYKUŁY PLASTYCZNE
GRY I ZABAWY EDUKACYJNE
GRY I ZABAWY RUCHOWE
PEDAGOGIKA SPECJALNA
KSIĘGARNIA EDUKACYJNA
Projekty domów
REWALIDACJA
LOGOPEDIA
REWALIDACJA-KSIĄŻKI
KARTA NAUCZYCIELA
KWALIFIACJE NAUCZYCIELI
USTAWA O SYSTEMIE OŚWIATY
DLA NAUCZYCIELI
AWANS ZAWODOWY
POMOC MATERIALNA DLA UCZNIÓW
RELIGIA
GALERIE ZDJĘĆ
KSIĘGA GOŚCI
FORUM DYSKUSYJNE
SPONSORZY
KONTAKT





METODY I TECHNIKI BADAŃ PEDAGOGICZNYCH



Google
PROJEKTY DOMÓW


Jak napisać, przepisać
i z sukcesem obronić
pracę dyplomową?



TOP SECRET












Konspekt nr 1
TEMAT – KONSPEKT ZAJĘĆ WYCHOWANIA DO ŻYCIA W RODZINIE
DLA KLASY I SPZ (blok na 3 jednostki lekcyjne)


Temat: Od poczęcia do dojrzałości

Cele lekcji: Powtórzenie wiadomości dotyczących anatomii układu płciowego żeńskiego i męskiego. Uświadomienie uczniom faktu, iż życie człowieka zaczyna się od poczęcia. Ukazanie bogactwa i piękna wewnątrzmacicznej fazy życia - uczniowie dostrzegają różnice wynikające z płci; - uczniowie akceptują własną płeć, rozwijają umiejętności pracy zespołowej, nabywanie umiejętności przekazywania uczuć, poznają proce s życia prenatalnego.

Metody: zdanie niedokończone, praca w grupach, miniwykład.

Materiały: karteczki z niedokńczonymi zdaniami; wycięte z papieru postacie - chłopca i dziewczyny; fragment powieści W pustyni i w puszczy; pisaki i kartki papieru, włóczka, tekst wywiadu, plansze „Poznaj siebie", książka „Wędrując ku dorosłości", film pokazujący rozwój dziecka w łonie matki - „Widziane z ukrycia, modele dziecka w wewnątrzma­cicznej fazie życia „Jak powstałem", maskotka.



Część integracyjna
Uczniowie wraz z nauczycielem siadaja w kręgu, podaja sobie z rąk do rąk kłębuszek nici, mówiąc caś miłego i imie osoby do ktorej bedą podawać nić, kłębuszek wraca tą sama droga, następnie podają sobie z rąk do rąk maskotkę jako coś mokrego, delikatnego, cieżkiego itd.(15 min)
Po zakończonej zabawie: nauczyciel rozmawia z dziećmi o uczuciach jaki towarzyszły w tej sabawie, jak są ważne w życiu, kidy je okazujemy, uwagę koncentruje na uczuciach okazywanych sobie w rodzinie. Szczególnie zwracamy uwagę na uczucie MIŁOSCI.
Co to jest miłość?
Jak okazujemy to uczucie?
Komu możemy okazywać to uczucie?
Nastepnie kierujemy rozmowę na nowe życie, które dzięki miłości naszyh rodziców mamy.(10 min)
Część właściwa
Zapisanie lub wklejenie tematu do zeszytów (5 min)
Mini wykład: nauczyciel omawia jak dochodzi do poczecia dziecka, a następnie przy pomocy plansz „Poznaj siebie" przypomina budowę męskiego i żeńskie­go układu rozrodczego. Następnie krótko omawia proces zapłodnienia i wędrówkę zarodka do macicy, nadal korzystając z plansz.
(15min)
Uczniowie oglądają fragmenty filmu, pokazującego rozwój dziecka w łonie matki; nauczyciel może przerywać film, komentując poszczególne fazy rozwoju dziecka i dając uczniom do obejrzenia modele z masy plastycznej. Można również najpierw obejrzeć film, a następnie powtórzyć w formie pogadanki naj­ważniejsze wiadomości dotyczące wewnątrzmacicznego rozwoju dziecka, używając modeli. (45 min)

Nauczyciel: x lat temu urodziliście się, jedni jako chłopcy, inni jako dziewczynki. Fakt ten od początku miał swoje znaczenie. Uradowani rodzice wybierali imię - jedni spośród imion męskich (Jaś, Adaś, ..), inni wybierali imię żeńskie (Małgosia, Ewa, ...). Szczęśliwy tatuś przywiózł becik i ubranko do szpitala po to, aby zabrać dziecko z mamusią do domu - niebieskie dla chłopca, różowe dla dziewczynki. Od tego, czy urodziliście się dziewczynką lub chłopcem coś zależało (imię, becik, wózek, zabawki), zależy i dziś. Płeć nadaje kierunek waszemu życiu. Każdy uczeń otrzymuje karteczkę z niedokończonym zdaniem:
Dziewczyny: „Jestem dziewczyną i dlatego ...”
Chłopcy: „Jestem chłopcem i dlatego ...”.
Zadaniem każdej z grup jest podać jak najwięcej zakończeń tego zdania. Uczniowie pracują w grupach. Następnie odczytują wyniki pracy.(10min)
Nauczyciel: Przytoczyliście tu wiele istotnych spostrzeżeń związanych z płcią:- żeńskich, np. ubieram się w sukienki, noszę różowe i czerwone ubrania, mam spinki we włosach, itp.;
- męskich np. noszę spodnie, mam krótko ostrzyżone włosy, gram w piłkę nożną itp.
Było jednak i stwierdzenie faktów niezależnych od płci.  Jakie do nich zaliczacie?
Uczniowie: Dobrze się uczą nie tylko dziewczyny, ale i chłopcy. Mądre są i dziewczynki, i chłopcy itp.(5 min)
Nauczyciel: Zwróciliście uwagę na różnice wynikające z przynależności do płci. Dotyczyły one wyglądu zewnętrznego, ubioru, cech umysłu. Niewiele było tu cech osobowości. Posłuchajcie fragmentu powieści H. Sienkiewicza W pustyni i w puszczy. Zwróćcie uwagę, jakimi cechami osobowości wyróżniają się Nel i Staś.
„ ... zostawiono Stasiowi i Nel większą swobodę, tak że mogłi zbliżać się do siebie i rozmawiać bez przeszkód. Zaraz też na pierwszym przystanku Staś siadł koło Nel, pilno mu bowiem było podziękować jej za pomoc.
Ale choć czuł dla niej wielką wdzięczność, nie umiał wyrażać się górnolotnie ani czule, więc począł tylko potrząsać obie jej ręce.
- Nel! - rzekł. - Jesteś bardzo dobra i dziękuję ci, a prócz tego otwarcie powiadam, że postąpiłaś jak osoba dorosła. W ustach Stasia podobne słowa były najwyższą pochwałą, więc serce małej kobietki zapłonęło radością i dumą ...
Ale ponieważ nie rozumiała jeszcze o co chodziło i dlaczego Arabowie rzucili się wszyscy na Stasia, więc chłopak począł opowiadać, jak postanowił wykraść strzelbę, pozabijać wielbłądy i zmusić wszystkich do powrotu nad rzekę.
- Gdyby mi się to udało - mówił - bylibyśmy już wolni.
- Ale oni przebudzili się? - pytała z bijącym sercem dziewczyna.
- Przebudzili się. Zrobił to Saba, który przyleciał i począł tak  szczekać, że zbudziłby umarłego.
- Najgorsze to, że nie mogłem ciebie uwolnić.
A Nel wspięła się na palce i zarzuciła mu ręce na szyję. Chciała go pocieszyć, chciała z bliska, z noskiem przy jego twarzy wyszeptać podziękowanie, ale ponieważ nie umiała znaleźć słów odpowiednich, więc ścisnęła go tylko jeszcze mocniej za szyję i pocałowała w ucho.”
Nauczyciel: Grupy dziewczynek otrzymują wyciętą z papieru postać kobiecą i naniosą na nią nazwy cech Nel. Natomiast grupy chłopców na wyciętej z białego papieru postaci męskiej napiszą, czym cechował się Staś. Odczytanie wyników pracy: (Nel - dobra, wrażliwa, wdzięczna, serdeczna, uczuciowa...); (Staś - odważny, opiekuńczy, troskliwy, sprytny, odpowiedzialny...).(10 min)
Nauczyciel: Każdy z was na otrzymanej kartce papieru za chwilę napisze list do przyjaciela, bliskiej wam osoby, której bez wahania może powierzyć najskrytsze myśli i uczucia.
„Drogi Przyjacielu!
Ja ...... mam wiele powodów do radości i wdzięczności za to, co od życia otrzymałem.
Cieszę się, że jestem .....
W moim wyglądzie zewnętrznym najlepiej podobają mi się .....
Interesuję się .....
Cieszę się, że umiem .....
W przyszłości zamierzam .....
Będę .....
................................ (Podpis) (10 min)

Nauczyciel: Każdy z was wybierze sobie teraz z klasy osobę, której chciałby przeczytać list, przeczyta, ewentualnie uzupełni. Uczniowie podchodzą do przyjaciół. Czytają.
Nauczyciel: List ten zachowajcie sobie, by w trudnych chwilach, gdy jest źle, gdy coś nie wyszło, przeczytać go sobie.
Przypomni on o tym, że nie jest źle, że jesteście wartościowi i macie określony cel w swym życiu.( list uczniowie mogą wkleic do zeszytów) (5 min)
Podziękowanie za udziałi zaangażowanie w zajęciach, pożegnanie sie z klasą (5 min)






Konspekt nr 2
Temat : Wartość i sens życia

Cel zajęć:
Ukazanie wartości życia,
ukazanie możliwości odkrywania sensu i celu życia.

Grupa: Studenci

Czas: 1 godzina


Materiały: Ołówki, pisaki, kredki, kartki czystego papieru, arkusze odpowiedzi, szpilki, arkusze z tematem zajęć, celami oraz informujące grupę o kolejności wykonywanych zadań, tablica, magnesy.

Zajęcia wstępne:

1.Prowadzący wita się z grupą, przedstawia temat zajęć.
2.Na tablicy przyczepia arkusze z tematem i celem zajęć.
3. Rozdaje uczestnikom siedzącym w kręgu czyste kartki papieru, kredki, pisaki i prosi o narysowanie drzewa. Wyjaśnia, że nie chodzi o artystyczny rysunek, ale o narysowanie pewnego symbolu – w tym wypadku jest to drzewo, które ma symbolizować daną osobę.

Zajęcia właściwe:

1.Uczestnicy wykonują rysunek.

2. Po wykonaniu polecenia prowadzący daje każdemu arkusz odpowiedzi i prosi o wypełnienie. W arkuszu znajdują się następujące pytania:
Jakie to drzewo?
Z czego składa się każde drzewo?
Z czego składa się moje drzewo?
Czego w nim brak?
Co to drzewo daje innym?
Co można zrobić, by moje drzewo dawało jeszcze więcej?
Co trzeba zrobić, żeby nie zniszczyć, ale podtrzymać drzewo?

3.Po wypełnieniu zadania każdy z uczestników opowiada o swoim drzewie, wykorzystując to, co napisał w arkuszu odpowiedzi..

4.Następnie uczestnicy przypinają swoje drzewa-ubrania i przechadzają się po pomieszczeniu w celu bliższego rozpoznania swoich symboli. Osoby które znajdą swoich partnerów łączą się w małe grupy i rozmawiają o tym, co to ćwiczenie dało.

5.Na kartkach uczestnicy opracowują odpowiedzi na pytania: w jaki sposób obserwacje poczynione w odniesieniu do drzewa mogą odnieść do swego życia, co mogliby poprawić w swoim życiu, żeby “więcej owoców przynosić”, jak w sobie poszukać sensu życia. (Pytania te zostają przez prowadzącego przyczepione na tablicy).

6.Po opracowaniu pytań liderzy kolejno przedstawiają rezultaty pracy grupowej. Wspólna dyskusja na temat wartości i sensu życia.

7.Wnioski dyskusji zapisuje wybrana osoba na tablicy.

Zajęcia końcowe:

1.Na zakończenie każdy uczestnik dzieli się refleksją z przebytych zajęć (co dały mu zajęcia, co chciałby zmienić w swoim życiu itp.)
2 Prowadzący dziękuje uczestnikom za czynny udział w zajęciach.
3. Pożegnanie.




Copyright©2005-2019 www.oligofrenopedagogika.pl
Aktualizacja 2019